Δε θα διστάσουμε να μιλήσουμε για τον Λάμπρο Φούντα, παρά τον ασφυκτικό κλοιό που θέλει να δημιουργήσει η κρατική καταστολή.
Δύσκολο να αποδεχτείς ότι το σύντροφο Λάμπρο δε θα τον ξαναδούμε .
Οι κραδασμοί της κοινωνικής και ατομικής του δράσης και η αδιάκοπη συνέπεια και συνέχεια στη συνείδηση, στη στάση ζωής, στην κοινωνική αλληλεγγύη, στους συλλογικούς αγώνες και την πολύμορφη δράση τον καθιστούσαν πάντα επικίνδυνο για κάθε εξουσία και το κράτος. Επικίνδυνος εχθρός του κράτους και κάθε εξουσιαστικού μηχανισμού, άνθρωπος με πάθος για την ελευθερία, που διαπερνούσε τη σκέψη όλων όσοι βρέθηκαν κοντά του, φίλος καρδιακός όσων αγωνιστήκαμε μαζί του. Διέλυε με το βάθος της σκέψης του και τη στάση του ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Το να συμπορεύεσαι με το σύντροφο και φίλο Λάμπρο ήταν διαδικασία αναρχίας και ελευθερίας, διαδικασία βαθειάς ανθρώπινης γνώσης και ελευθερίας.
Γι΄ αυτό και το Λάμπρο δε θα μπορούσαν ποτέ να «τον χτυπήσουν στο μυαλό». Η ευαισθησία του για κάθε άνθρωπο που χρειαζόταν αλληλεγγύη έπαιρνε τη διάσταση της καθημερινής συμπεριφοράς, της στάσης ζωής, της εξέγερσης, του δυναμικού χτυπήματος απέναντι στο κράτος, τις σχέσεις επιβολής και τις σχέσεις εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι τόσο παλιοί που μοιάζουν να είναι βγαλμένοι από το μέλλον. Γιατί, όσοι και όσες σταθήκαμε δίπλα-δίπλα και μαζί με το Λάμπρο είχαμε τη συνείδηση ότι στη «δική μας εποχή» έχουμε να δώσουμε μια μάχη με τεράστιο βάθος στο χρόνο της ιστορίας, με αδιάκοπους αγώνες και συγκρούσεις για την απελευθέρωση από τα εξουσιαστικά δεσμά. Μια τόσο παλιά ιστορία που μας έκανε ήδη να αγγίζουμε ένα βήμα πιο πέρα, διαρκώς, με αξιοπρέπεια και αυτενέργεια, σπάζοντας τον κλοιό του φόβου που κατασκευάζουν και ελλοχεύει, βιώνοντας την ανάγκη της αναρχίας.
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
